Ιταλία Σέριε Α: Γιουβέντους – Ρόμα | Νίκη Γιουβέντους

Γιουβέντους – Ρόμα 0-0

Ο Αλέγκρι υπήρξε αναμορφωτής της Γιουβέντους αλλά το ποδόσφαιρο που πρέσβευε και δίδασκε άρχισε να κουράζει. Όταν σταμάτησε να φέρνει τρόπαια και νίκες…

Η αλλαγή ήταν επιβεβλημένη πάντως και η επιλογή της “κυρίας” ήταν ιδιαίτερα εύστοχη. Ο Τιάγκο Μότα (με τρομερή δουλειά στην Μπολόνια και τεράστια εμπειρία σαν ποδοσφαιριστής, για μένα ο καλύτερος 40αρης κόουτς στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή) κυριολεκτικά φτιάχνει ομάδα από το τίποτα, εμπιστεύεται νεαρούς, δεν τον νοιάζουν τα ονόματα (“έφαγε” μέχρι τον Κιέζα) και αυτό που προσπαθεί να κάνει είναι αξιοθαύμαστο για τα δεδομένα της Γιούβε, μια πραγματική τομή, μια “γροθιά στο μαχαίρι”. Μπράβο και στην οικογένεια Ανιέλι που τον επέλεξε και τον στηρίζει.

Στη Ρόμα το σκέφτηκαν συναισθηματικά, συμβαίνει αυτό ειδικά στις μεσογειακές ομάδες και συνήθως οδηγεί σε λάθος. Ένα μέτριο προς καλό ρόστερ υπήρξε ανταγωνιστικό για τρία χρόνια στη Serie A, πήρε το Κόνφερανς, έχασε έναν τελικό στο Γιουρόπα (άδικα) αλλά η Αμερικάνικη διοίκηση δεν ήθελε άλλο τον Μουρίνιο (τον οποίο λάτρευαν και οι τιφόζι!), ήθελε να βάλει στον πάγκο ένα παιδί του κλάμπ, γέννημα-θρέμμα, αυτή ήταν η φαεινή ιδέα του Φρίντκιν. Και αφού δεν γινόταν αυτός να είναι ο Τότι (εντάξει, θα περνούσαμε ωραία όσο διαρκούσε…), το χρίσμα πήρε ο Ντε Ρόσι. Ο “μήνας του μέλιτος” κράτησε 6-7 μήνες και τώρα ήρθαν τα δύσκολα.

Πλάτιασα λίγο σήμερα, όχι πως ο Ζοσέ περνάει καλύτερα στην Τουρκία αλλά τον φαντάζομαι να μειδιά.

Η παράδοση (8-1-1 δεκαετίας) λέει άσος, το μομέντουμ λέει άσος, το γήπεδο θα είναι “καμίνι”.

Καλό μήνα με τύχη σε όλους.